مفهوم شعر عامیانه
ادبیات و شعر عامیانه بخشی از فرهنگ مردم است که تخیل،احساس،آرزو و اندیشه های گوناگون آن ها را از نسلی به نسل دیگر منتقل کرده و دگرگونی معیارهای زیباشناسی و اخلاقی هر دوره از زندگی یک قوم را آشکار می سازد.ادبیات عامه را “هنر زبانی” و “هنر کلامی” نیز نامیده اند ، زیرا ادبیات عامه ، میراث معنوی نسل های گذشته است که به صورت شفاهی در قالب آثاری ذوقی در میان آیندگان رواج یافته است و گونه های مختلف آن_یعنی ادبیات داستانی،ادبیات غیر داستانی و ادبیات نمایشی_به خاطر علاقه ای که روستاییان به حفظ سنت ها دارند و نیز به اقتضای شیوه ی زندگی آن ها_که در برخورد همیشگی با طبیعت است_بیشتر در میان آنان رواج یافته و از آرزوها،سنت ها و باور های ایشان مایه گرفته است.
اشعار عامیانه نوعی ادبیات منظوم شفاهی برگرفته از فرهنگ عامیانه و احساسات و تجربیات و اصول اخلاقی مردم و حاصل میراث کهنی است که در طول قرنها از گذشتگان به آیندگان و از نسلی به نسل دیگر رسیده و توسعه و تحول یافته است. ارزش و اهمیت اشعار آیندگان و از نسلی به نسل دیگر رسیده و توسعه و تحول یافته است. ارزش و اهمیت اشعار فولکلوریک بدان سبب است که نشان دهنده ذوق و هنر آن ملت می باشد.
در شعر عامیانه فارسی گونه های ساختاری دو بیتی، رباعی، غزل، مسمط، مثنوی، قصیده، مستزاد، تک بیت، ترجیع بند و ترکیب بند و گونه های کارکردی ترانه های بازی و سرگرمی، لالایی ها، چیستان ها و معماها، اشعار عاشقانه و متل ها یافت می شود و این تنوع گونه ها به شعر عامیانه فارسی در میان شعر عامیانه ملت ها برجستگی خاصی بخشیده است.
در مجموعه غزلیات دشت مینا ، فراتر از مضامین متنوعی که مطرح هستند ، شما با غزلهائی از جنس متعارف اشعار عامیانه مواجه می شوید که در عین سادگی و بی پیرایگی ، مفاهیم عالی را بیان می دارند. مجموعه غزلیات دشت مینا ، منتخبی از سروده های شاعر معاصر ، حیدرعلی جمشیدی می باشد.
