شعر جنت وفردوس
نغمه ای با آه دل گویم عزای مادراست
برسرخاکش بدیدم گل به جای مادراست
ای خوشا روزی که بودی توطبیب درد
ما این طبابت شیوه ی مهرووفای مادراست
اودراین دشت فنا رنج فراوان دید ورفت
خاطراتش بردل وبرسرهوای مادراست
زیرگام مادران هرگزمگو باشد بهشت
چون کلیدجنت الماوا ، دعای مادراست
هرکجا آن خالق هستی نظردارد به ما
ازخلوص نیت وذکر و ندای مادراست
کلبه مادر که بوده محفلی از بهرما
جای تسبیح ونمازوجای پای مادراست
آنچه می سوزد دم آخر دل فرزند خویش
لحظه های آخرین دیدار های مادر است
آن چه را حیدربه آه دل دراین دفترسرود
ازفراق دوری سالی برای مادراست
به مناسبت سالگرد مادرم-176
