غزل نوشی به جام

نوشی به جام

دوش آن دوچشم مستت آرام جان من شد
مژگان و زلف و ابرو آخر به کام من شد

چند یست می پرستم بعد از خدای خوبم
زان چشم وآن نگاهت باده به جام من شد

حوروپری نگاهت هوش ازسرم ربوده
شیرین سخن بگفتی شهد ش بجام من شد

ازکوی من نرفتی با آن که خسته بودم
گر مدعی نگوید صیدی شکارمن شد

تنبوروسازدل را دردست خود گرفتی
آن سوزسازگاری سیمی به سازمن شد

تقدیر حیدر این شد تسلیم سرنوشتم
شیرین وشوراگربودنوشی به جام من شد

28 مرداد 1395-232

با دیگران به اشتراک بگذارید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *